TY - JOUR ID - 69260 TI - صلح غایت‌انگارانه؛ تطبیقی هستی و انسان‌شناسانه بر نظریه صلح در اسلام و غرب JO - پژوهش های روابط بین الملل JA - IRR LA - fa SN - 2251-8444 AU - آدمی, علی AD - دانشیار روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبایی Y1 - 2018 PY - 2018 VL - 7 IS - 26 SP - 51 EP - 78 KW - صلح و امنیت KW - انسان‌شناسی و هستی‌شناسی KW - اصالت صلح و جنگ KW - فهم تعالی‌محور و قدرت‌محور DO - N2 - باتوجه به جایگاه صلح در زندگی بشری، مکاتب و نظریه­های مختلف کوشیده اند تا ضمن تفسیر و تبیین مفهوم صلح، ضرورت و کاربرد آن را در زندگی بشری با توجه به مبانی انسان­شناسی و هستی‌شناسی به تصویر بکشند. اسلام نیز به عنوان مکتب آسمانی و جهان­شمول نگرشی غایت‌انگارانه و اصالت‌مدار به صلح دارد و آن را مساله‌ای اصیل و ریشه‌دار با فهم خاص انسان و هستی‌شناسانه قلمداد می­کند؛ در صورتی که مکاتب غربی با مبنا قرار دادن اصالت جنگ یا حداکثر نگرش قدرت‌محورانه که در نهایت به جنگ می‌انجامد، فهمی متفاوت از هستی‌شناسی و انسان‌شناسی صلح ارائه می‌دهند. در این مقاله کوشش خواهد شد تا به این سوال پاسخ دهد که این مبانی از دیدگاه اسلام و غرب چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند و کدام فهم و ایده از نظام خلقت و انسان به صلح واقعی نزدیک‌تر و واقعی‌تر است تا این تفاوت در پاسخ به سوال آشکارتر شود که کلیت مکاتب غربی با نگرش اومانیستی و ابزارانگارانه و نه غایت‌انگارانه در خدمت قدرت و الزامات آن به نظریه‌پردازی پرداخته‌اند و مفهوم صلح با توجه به سوابق تاریخی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و یا در هدف و یا در عمل تنها مستمسکی برای اندیشه قدرت‌محور و نسبیت‌گرای غرب تئوریزه شده است. UR - https://www.iisajournals.ir/article_69260.html L1 - https://www.iisajournals.ir/article_69260_f48b159b2c0c63720cd6c6d9986e8594.pdf ER -