پژوهش های روابط بین الملل

جنبش جوچه، یک بستر و دو برسازگی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشگاه گیلان انسانی،گروه علوم سیاسی

چکیده

جنبش‌های اجتماعی همواره دامنه‌ تغییرات را در ساختار دولت- ملت سرعت می‌بخشند. در شرایطی که جنبش‌های اجتماعی توسط رهبران ایدئولوژیک تدبیر شوند چگونه هویتی را ساختاربندی می‌نمایند. این دغدغه در فرایند جنبش جوچه در کره شمالی همواره مطرح بوده است. پس از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون (2021. م) اقدامات انقلابی خانواده کیم ایل سونگ و دولت کره شمالی جهت پیشرفت کشور و متمایز شدن درصحنه بین‌المللی در چارچوب جنبش جوچه طراحی‌شده است. پرسش اساسی این است جنبش جوچه به‌منزله‌ عنصر هویت‌ساز دولت- مردم کره شمالی چگونه دستاورد و ماهیتی را رقم‌زده است؟ روش پژوهش این مقاله از نوع بنیادی نظری و در شیوه نگرش توصیفی- تحلیلی است. در جمع‌آوری اطلاعات از روش کتابخانه‌ای، اسنادی، اینترنتی استفاده‌شده است. فرضیه پژوهشِ حاضر این جواب را با رهیافت نظری سازه انگاری آزمون نموده است که تدابیر رهبران ایدئولوژیک جنبش جوچه در طی بیش از چهار دهه فعالیت دو برسازگی را بر قامت کره شمالی هویت‌سازی نموده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد جنبش جوچه که در ابتدا بر خوداتکایی و خودبسندگی ملی هویت‌سازی می‌نمود براثر اقتدارگرایی داخلی و ناکارآمدی کارگزاران، همکاری دوفاکتو و موقت و شکننده با جامعه جهانی و با دولت‌های پسامدرن و قدرت‌های جهانی در عرصه بین‌المللی نهایتاً تغییر ماهیت داده و بافتارِ جنبش جوچه دچار تغییر ماهوی گشته است. درنتیجه با اتخاذ سیاست سانگون دچار تجدیدنظر غیرارادی و پُرفشار خارجی و بین‌المللی شده است. این فرایند موجب شده است تا در عرصه‌های: اقتصاد، سیاست، روابط بین‌الملل، فرهنگ در حالتی از جمود وانزوا فرو رفته و در بن‌بست امنیتی قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Joche Movement, One Bed and Two Constructions

چکیده [English]

Social movements are always accelerating the scope of change in the nation-state structure. How do social structures structure identity when social movements are conceived by ideological leaders? Has this concern always been raised in the process of the Joche movement in North Korea? Since the end of World War II (2021 AD), the revolutionary actions of the Kim Il-sung family have been designed to advance the country and differentiate itself on the international stage within the framework of the Joche movement. The fundamental question is, how has the Joche movement, as the identifying element of the North Korean government-people, taken shape? The research method of this article is theoretical and descriptive-analytical. Data collection is a library method. The hypothesis of the present study has tested this answer with a theoretical constructivist approach that has identified the measures of the ideological leaders of the Joche Do movement in North Korea. The research findings show that the Joche movement, which initially identified itself with national self-reliance and self-sufficiency, has finally changed its nature due to internal authoritarianism and the inefficiency of agents, de facto and fragile cooperation with world powers in the international arena. As a result, with the adoption of Sangun's policy, it has been subjected to involuntary and intense foreign and international revision. This process has led to a state of stagnation and isolation in the fields of economy, society, politics, international relations, and culture, and has been placed in a security impasse.

کلیدواژه‌ها [English]

  • "Construction
  • " "Identity
  • " "Joche"
  • "North Korea
  • " "Social Movement"
خسروی، حسن. (1399). «تحلیل آثار دکترین جوچه بر ماهیت و ساختار سیاسی دولت کره شمالی»، فصلنامه مطالعات بین‌المللی، سال 17، شماره 2 (66)، صص 25-7.
سلطان‌پور ابیانه، مرتضی. (1368). کره شمالی، تهران: وزارت امور خارجه ایران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
شاهنده بهزاد. (1378). سیاست و اقتصاد در کره، انتشارات دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
شاهنده، بهزاد. (1378). «بحران کره، تحلیلی به‌دوراز تحلیل‌های متعارف»، مجله سیاست خارجی، سال 13، شماره 3، پاییز، صص 761-743.
شیخ‌الاسلامی، محمدحسن، شاه مرادی، حسین. (1398). «بررسی عوامل تعیین‌کننده در توازن نظامی شبه‌جزیره کره»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، سال 14، شماره 46، بهار، صص 55-25.
صادق ملک‌آبادی، حمیدرضا. (1366). وحدت دو کره و عوامل مؤثر بر آن، رساله ارتقاء مقام، تهران: وزارت امور خارجه ایران، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
عباسی اشقلی، مجید و فرضی، مرتضی. (1388). «چارچوب تحلیلی برای مفهوم امنیت از منظر سازه‌انگاری»، فصلنامه مطالعات سیاسی، سال دوم، شماره ششم، زمستان، صص 95-71.
قاسمی، فرهاد. (1394). اصول روابط بین‌الملل، چاپ پنجم، تهران: بنیاد حقوقی میزان.
 کریمی کشه، سعید،  قوام، عبدالعلی، موسوی‎زاده، علیرضا، ذاکریان امیری، مهدی، باوند، هرمیداس داود. (1399). «نگاه جامعه‌شناسانه‌ی سیاسی به نگرش قدرت‌های بزرگ به برنامه هسته‌ای ایران و کره شمالی»، فصلنامه جامعه‌شناسی سیاسی ایران، سال 3، شماره 2، (پیاپی 10)، تابستان، صص 137-105.
مشیرزاده، حمیرا و طالبی ارانی، روح‌الله. (1391). نظریه‌های روابط بین‌الملل، تهران: نشر میزان.
Chernoff, Fred. (2007). Theory and Meta-Theory in International Relation: Concepts and Contending Accounts, Palgrave Macmillan.
Congressional Research Service, Informing the Legislative debate Since 1914, North Korea. (2020). “A Chronology of Events from 2016 to 2020”, May 5, 2020, http://crsreports.congress.gov R46349.
De Rochie, Patrick. (2011). “The Driving Factor: Songun’s Impact on North Korean Foreign Policy”, International Affairs Review, Vol. XX. No. 1.
Dongjun, Lee. (2013). An Uneasy but Durable Brotherhood? Revising Chinas’ Alliance Strategy and North Korea, GEMC Journal, N 6.
Encyclopedia. (2020). List of leaders of North Korea. Retrieved 2020. at: https:// en.  Wikipedia.org/wiki/list_of_leaders_of_north_Korea.
Han, S. Park. (2007). “Military-First Politics (Songun): Understanding Kim Jong-il’s North Korea”, Academic Paper Series, Vol. 2, No 7.
Inter-Parliamentary Union. (2020). The Parliamentary System of the Democratic People’s Republic of Korea. Retrieved 2020. At http://www.ipu.org/parliament/KP
Kratochwil, Freidrich. (2006). History, Action and Identity: Revisiting the Second Great Debate and Assessing its Importance for Social Global Trent 2030: Alternative Worlds, December (2012), www.dni.gov/ nick/global trends, a publication of the nation intelligence council.
Lee, G. (2003). The Political Philosophy of Juche. Stanford Journal of East Asian Affairs. 3(1), 105- 112.
Miyeong, Jeon (2009). “The Kim Jong-il Regime’s”, Military-first Politics”, Structure and Strategy of Discourse”, The Review of Korean Studies, Vol. 12, No. 4.
Murray, L. (2020). Korean Workers’ Party: Political Party, North Kora. In: Encyclopedia of Britanica, Retrieved 2020. At https://www.britannica.com/topic/Korean-Workers-Party.
Nami, M. (2006). Geography of North Korea. Tehran: Geographical Organization of the Armed Forces.
Oberdorfer, D. (1997). The Two Koreas: a Contemporary History, Reading. Mass: Addison-Wesley.
Shahmoradi, H. Sheikh Al-Islam, M.H. (2018). The Comparison of Political Structure and Relevant Approaches to Unification in South and North Korea. Journal of Political and International Researches, 9(34), 308-332.
Trifoi, B. (2017). Kim was Korea and Korea was Kim: The formation of Juche Ideology and Personality Cult in North Korea. FIU Electronic Theses and Dissertations, 3275, at: http://digitalcommons. Fiu/end/3275.
Tudor, D. Pierson, J. (2020). Against Development: What Happens Under Pyongyang? Translated by M. H. Baghi. Tehran: Amin-al-zarb. 
United States Department of Defense (2013). “Military and Security Development Involving the DPRK”, Annual Report to Congress, Washington.
Wendt, Alexander. (1992). Anarchy is what States make of it: The Social Construction of Power Politics, International Organization, and Vol1. 46, No.  2.  Pp 391-425, 330-331.
پژوهش های روابط بین الملل
دوره 11، شماره 3 - شماره پیاپی 42
آبان 1400
صفحه 69-94