پژوهش های روابط بین الملل

تبیین سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه ترکیه بر اساس رویکرد نوواقع‌گرایی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی

2 دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی

چکیده

کشور ترکیه بعد از روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه سیاست خارجی فعال منطقه‌ای را در کنار سیاست سنتی غرب گرایی خود در پیش گرفت و نشان داد که خواستار ایفای نقش فعالتری در منطقه است؛ اما همواره به دنبال منافع ملی خود است که به موازات منافع کشورهای غربی و اسراییل قرار می‌گیرد و نشان از این امر دارد که در نظام آنارشیک بین‌المللی ترکیه نیز خودیاری را که از اصول اساسی نظم آنارشیک است مدنظر قرار داده است. سوال اصلی این نوشتار عبارتست از اینکه سیاست خارجی ترکیه در زمان حزب عدالت و توسعه با کدام مدل نظری انطباق بیشتری دارد. بررسی‌های این مقاله نشان خواهد داد که با توجه به رفتارهای سیاسی ترکیه در عرصه بین‌المللی و منطقه‌ای در زمان حزب عدالت و توسعه، می‌توان نئورئالیسم را مناسب‌ترین چارچوب نظری برای مطالعه سیاست خارجی این کشور در نظر گرفت. این مقاله همچنین، نشان خواهد داد هرچند ترکیه در راستای تبدیل شدن به قدرت مسلط منطقه در حال تلاش است ولی با سیاست دو پهلوی حزب عدالت و توسعه و همچنین ناهمگنی کشور ترکیه با کشورهای منطقه کسب این هدف برای این کشور با مشکلات بسیاری همراه خواهد بود.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Explaining the AKP Turkey's foreign policy based on neo-realism theory

نویسندگان [English]

  • Ali Reza Koohkan 1
  • Milad Gorji 2

1 assistant professor of international relations at Allameh Tabatabaee University

2 MSc International Relations Student, Allameh Tabatabai University

چکیده [English]

Turkey after the rise of the AK Party to power have active foreign policy in the region alongside the traditional West-oriented policies foreign policy and calls for a more active role in the region. But this country is always looking for its national interests in line with the interests of Western countries and Israel. This Indicative of the fact that in anarchical international system, turkey has to consider self-help policy that is one of the basic principles of anarchical order. The main question is that the Turkish foreign policy under the AK Party is more compatible with which theoretical model. This article shows that with regard to Turkey in the field of international and regional political actions at the time of the AKP, neorealism could be the most appropriate theoretical framework for the study of foreign policy considered.in addition This article will show, Turkey, however, is trying to become the dominant power in the region, but with bilateral policies of the AKP and Heterogeneity of Turkey and other countries in the region achieve this goal will be accompanied by many problems.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Turkey
  • Foreign Policy
  • Neo-Realism
  • Middle East
  • AK Party
آراس، بولنت و رابیا کاراکایاپولات. (1386). «از مناقشه تا همکاری: غیرامنیتی کردن روابط ترکیه با ایران و سوریه»، فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز، 16 (59).
اسدی، علی‌اکبر. (1389). «رئالیسم و رویکردهای رقیب به سیاست خارجی»، فصلنامه راهبرد، 19 (56).
امیدی، علی و فاطمه رضایی. (1390). «عثمانی‌گرایی جدید در سیاست خارجی ترکیه، شاخص‌ها و پیامدهای آن در خاورمیانه»، فصلنامه روابط خارجی، 3 (3).
ثمودی‌پیله‌وردی، علیرضا و یاسر نورعلی‌وند. (1391). «سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه ترکیه در قبال فلسطین»، فصلنامه مطالعات فلسطین، (16).
حسینی سیده‌مطهره و دیگران. (1391). «اتحادیه اروپا در سیاست خارجی ترکیه در دوران حزب عدالت و توسعه (2012-2002)»، فصلنامه مطالعات اوراسیای مرکزی، 5 (11).
داوداوغلو، احمد. (1391). عمق راهبردی موقعیت ترکیه در صحنه بین‌المللی. ترجمه: محمدحسین نوحی نژاد ممقانی. تهران: انتشارات امیرکبیر
دهقانی‌فیروزآبادی، سیدجلال. (1392). نظریه‌های مختلف در روابط بین‌الملل. جزوه درسی دانشگاه علامه طباطبایی. دانشکده حقوق و علوم سیاسی.
رضازاده، سخاوت. (1387). «استراتژی خاورمیانه‌ای ترکیه و محدودیت‌ها و مطلوبیت‌های ایران»، پژوهش نامه سیاست خارجی، (19).
طاهایی، سیدجواد. (1387). «مثلث صلح؛ میانجی‌گری ترکیه در گفتگوهای صلح بین اسرائیل و سوریه»، پژوهش‌نامه سیاست خارجی، (19).
غفاری، مسعود و نورالدین اکبری. (1391). «روند اصلاح قانون اساسی در ترکیه و تاثیر آن بر پیوستن این کشور در اتحادیه اروپا»، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، (11).
فضلی‌خانی، اکرم. (1391). «سیاست خارجی ترکیه در قبال بیداری اسلامی در جهان عرب (مطالعه موردی: مصر، تونس و لیبی)»، پایان‌نامه جهت اخذ کارشناسی ارشد مطالعات منطقه خاورمیانه، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی.
قنبرلو، عبدالله. (1391). «ملاحظات امنیت ملی و غرب‌گرایی در سیاست خارجی ترکیه». فصلنامه مطالعات راهبردی، 15 (4).
کاکائی، عباس. (1387). «سیاست خارجی ترکیه در خاورمیانه (مطالعه موردی عراق 2007-1991)»، پایان‌نامه جهت اخذ کارشناسی ارشد رشته روابط بین‌الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی.
محمدخانی، علیرضا. (1388). «تبیین رویکرد نوواقع‌گرایی در روابط بین‌المللی»، فصلنامه مطالعات سیاسی.
مفیدی‌احمدی، حسین. (1389). «سیاست خارجی ترکیه در چارچوب رویکرد جدید آنکارا نسبت به غرب»، فصلنامه سیاست خارجی، 24 (4).
ملک‌محمدی، حمیدرضا. (1385). ترکیه و اسراییل دو ستون جدید منطقه‌ای. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
نصری، قدیر. (1384)، «آینده سیاست خارجی ترکیه»، فصلنامه مطالعات خاورمیانه، (42).
نقدی‌نژاد، حسین. (1387). «تعامل و تقابل اسلام‌گرایان و کمالیست‌ها در سیاست خارجی ترکیه (2007-2002)»، پژوهش‌نامه سیاست خارجی، (19).
واعظی، محمود. (1387). سیاست خارجی حزب عدالت و توسعه ترکیه. گردآوری شده توسط حسین نقدی‌نژاد. تهران: انتشارات مرکز تحقیقات استراتژیک.
Abramowitz. I, S. Morton and Eric Edelman. (2013). U.S-Turkish cooperation toward a post-Assad Syria. Bipartisan Policy Center.
Baylis, J. (2001). International and global security in the post-cold war era. Available at: http://jeffreyfields.net/pols/Baylis%20on%20security.pdf, (accessed on 2014, Nov 15).
George, J. (1993). Of Incarceration and Closure: Neo-Realism and New/ Old World, Millennium. Journal of International Studies, 22 (2).
Gerald, R. J. (1983). Continuity and Transformation in World Polity: Toward a Neo- Realism Synthesis. World Politic, 35.
Hatsuse, R. (no date). International System. Avalble at:  https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=1&cad=rja&uact=8&ved=0CB4QFjAA&url=http%3A%2F%2Fwww.eolss.net%2FSample-Chapters%2FC04%2FE6-32-05 05.pdf&ei=OLaYVNvmCoOfyQSW3IGwCg&usg=AFQjCNGmoTWj3_k9iHmjFtxliDqV8amxzw&sig2=KpN3nEY7vWFgzhbnX09uhQ, (accessed on: 2014, Nov 15).
Larrabee, F. S. (2007). Turkey Rediscovers the Middle East. Foreign Affairs, 86 (4).
Mearsheimer, J. J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics. New York: Norton.
N, N. (2014). Former Daesh-ISIL mercenary unveils Turkish Army cooperation with jihadist terrorists’ gangs. Avalble at: https://syrianfreepress.wordpress.com/?p=38823, (accessed on 2014, Dec 18).
N. N. (2014). NATO: Turkey No Longer Balks at Missile Shield. Available at: http://www.voanews.com/content/reu-nato-says-turkey-no-longer-balks-at-missile-shield-helping-israel/1830490.html, (accessed on 2014, April 08.
N. N. (2014).Turkiy. Available at: http://www.eia.gov/countries/cab.cfm?fips=tu, (accessed on 2014, Dec 10.
Taspinar, O. (2012).Turkey’s Strategic vision and Syria. The Washington quarterly, pp. 127-140.
Waltz, K. (1979). Theory of International Politics. McGraw-Hill.
. (1982). Letter to Editor. International Organization, 36 (3).
پژوهش های روابط بین الملل
دوره 6، شماره 21 - شماره پیاپی 1
آبان 1395
صفحه 111-134