مفهوم امنیت از کلیدی‌ترین موضوعات روانشناسی بالینی و شخصیت (از یک سو) وروابط بین‌الملل (از سوی دیگر) است و در نظریه‌های مختلف روانشناسان بزرگ (مانند زیگموند فروید، اریک فروم، کارن هورنای، آلفرد آدلر و آبراهام مازلو) همانند نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل، پیرامون این مفهوم بحث و بررسی انجام شده است. به همین دلیل، در این نوشتار، حکومت برخی از دولت‌های جهان بر اساس تحلیل روانشناختی از مفهوم امنیت، مورد دسته‌بندی قرار گرفته است. در این راستا، بر اساس نظریه روانشناس آلمانی کارن هورنای به این نکته اشاره شد که برای رفع نیازهای روان رنجور زندگی (که باعث احساس ناایمنی است)، برخی از مردم با انگیزه‌های پیوندجویی، سلطه‌پذیری و یا سلطه‌گری به دیگران گرایش می‌یابند و احساس امنیت می‌کنند. اما برخی دیگر با کناره‌گیری وجدانی از دیگران به احساس ایمنی دست می‌یابند. بر این اساس، تحلیل روانشناختی نگارنده از روابط بین دولت‌ها (همانند چگونگی روابط بین افراد) این است که حکومت‌های جهان را نیز می‌توان بر اساس هدف امنیت‌جویی به چهار گروه: سلطه‌پذیر (مانند کشورهای حاشیه خلیج فارس)، سلطه‌گر (مانندآمریکا)، منزوی (مانند کشورهای حوزه اسکاندیناوی) و مستقل (مانند ایران) طبقه‌بندی کرد اما این طبقه بندی تغییرناپذیر نیست، زیرا رفتار دولت‌ها مانند افراد تحت تاثیر عوامل مختلف، متحول می‌شود.
ابتدای صفحه