پژوهش های روابط بین الملل

تجزیه و تحلیل قدرت نرم ترکیه در دوره غلبه اسلام گرایان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

2 استاد گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان ‏

3 دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

چکیده

به قدرت رسیدن حزب عدالت وتوسعه در ترکیه فصل جدیدی در سیاست داخلی و خارجی ترکیه رقم زد. ترکیب اسلام سیاسی با دموکراسی و لیبرالیسم، توسعه سریع اقتصادی، رویکرد منطقه محور به جای رویکرد غرب محور در سیاست خارجی، راهبرد عمق استراتژیک و به صفر رساندن مشکلات با همسایگان جذابیت زیادی برای ترکیه در منطقه خاورمیانه ایجاد کرد به طوری که روند رو به افزایش قدرت نرم این کشور در منطقه خاورمیانه «مدل ترکیه» را به عنوان یک مدل موفق حکومت‌داری در پیش چشم مردم مسلمان خاورمیانه قرار داد. پژوهش حاضر تلاش می‌کند با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی عوامل فراز و فرود قدرت نرم افزاری ترکیه در دوره اسلام‌گرایان را بر اساس نظریه جوزف نای بررسی نماید. علی‌رغم موفقیت نسبی ترکیه در نفوذ اقتصادی و دیپلماتیک در منطقه خاورمیانه اما تحولات انقلابی در خاورمیانه عربی به ویژه در همسایگان جنوبی ترکیه به مثابه فرصتی تلقی شد که حاکمان ترکیه برای افزایش نفوذ و هژمونی منطقه‌ای خود از آن استفاده نمایند. تلاش دولت ترکیه از یک طرف منجر به عدول از سیاست‌های نرم افزاری قبلی شد و از طرف دیگر ناکامی در رسیدن به اهداف سیاست جدید ترکیه موجب ایجاد چالش در قدرت نرم ترکیه گردید. یافته‌های مقاله حاضر نشان می‌دهد استفاده از قدرت سخت افزاری، بحران‌های امنیتی و بی‌ثباتی سیاسی و همچنین کاهش رشد اقتصادی موجب افول در قدرت نرم ترکیه و تنزل جایگاه داخلی و منطقه‌ای این کشور شده است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analysis of Turkish Soft Power During the Islamist's'

نویسندگان [English]

  • bahman rabie nia 1
  • Hossein Harsij 2
  • Hosein Masoudnia 3

1 PhD Student of Political Science, University of Isfahan

2 Professor of the Department of Political Science, University of Isfahan

3 Associate Professor, Department of Political Science, University of Isfahan

چکیده [English]

The AKP is formed by a new chapter in Turkey's domestic and foreign policy. The combination of political Islam with democracy and liberalism, rapid economic development, a region based approach, rather than a Western approach in foreign policy, a strategy of strategic depth and zeroing problems with neighbors created a great attraction for Turkey in the Middle East so that the rising trend of the country's soft power in the Middle East put the "Turkey's Model" as a successful governance model for the Muslim people of the Middle East.Despite the relative success of Turkey's economic and diplomacy influence in the Middle East but revolutionary developments in the Arabic Middle East and followed by the rise of ISIL in the Turkey's neighbors as an opportunity as the leaders of Turkey have to Use it to increase their regional influence and hegemony in the area. The opportunism of the Turkish government on the one hand, led to departure from previous soft power policies, and, on the other hand, failure to achieve Turkey's new policy goals of military intervention and the hard power use from terrorist groups in Iraq and Syria has created a challenge and a decline in Turkey's soft power.The findings of this paper show that Turkey's soft power after a period of growth in the first decade of the new millennium as the ISIL emerged and the decline of the Turkey's soft power components has caused to decrease the position of domestic and regional status of the Turkish government.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Soft Power
  • Turkey
  • Middle East
  • Public Diplomacy
اقبال، اسماعیل. (1393). «تحلیل مؤلفه‌های قدرت نرم ترکیه (2002 تا 2012)»، دوفصلنامه قدرت نرم، 4(11): صص 29-48.
داووداوغلو، احمد. (1395). عمق راهبردی:موقعیت ترکیه در صحنه بین‌المللی، ترجمة: محمد حسین نوحی نژاد ممقانی، چاپ دوم، تهران: نشر امیرکبیر.
دهقانی فیروزآبادی، سیدجلال. (1387). نظریه‌های امنیت بین الملل، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
رینولد، ترزا. (1389). قدرت نرم و سیاست خارجی آمریکا (در جنگ علیه عراق طی سال‌های 1991 و 2003) ترجمه: مجید رسولی، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
گریفیتس، مارتین. (1394). دانشنامه روابط بین الملل و سیاست جهان، ترجمه علیرضا طیب، چاپ سوم، تهران: نشر نی.
عسگرخانی، ابومحمد و تقی عبدالسلام. (1395). «بررسی تطبیقی سیاست خارجی ایران ایران و ترکیه در قبال بحران سوریه از سال 2010 تا 2015»، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، 12(37): صص 7-40.
نای، جوزف. (1387). قدرت نرم؛ ابزارهای موفقیت در سیاست بین‌الملل، مترجمان: سید محسن روحانی و مهدی ذوالفقاری، تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).
Akdoğan,Yalçın, (2004). AK parti ve Muhafazakar Demokrasi, İstanbul: Alfa Yayınları.
Akdeniz, Aycan, (2013). “EU-Turkey Relations, Towards a Constructive Re-Engagement?”, TESEV Publications.
Ayhan, Kaya, (2013). “Yunus Emre Cultural Centres: The AKP’s Neo-Ottomanism and Islamism”, Perspectives, Istanbul: Heinrich Böll Stiftung Turkey Representation, July.
AKP Election Manifest, (2007). Available at: www.yayed.org.tr/resimler/ekler/718499c1c8cef67 _ek.doc? tipi=&turu=&sube
Aygül, C. (2014). Locating change in Turkish foreign policy. Turkish Studies, 15(3), 402–418.
BBC News. (2015). Syrian Kurds accuse Turkey of attacking their forces. July 27. available at: www.bbc. com/news/world-europe-33675760.
Brahim, Hadje, (2013). Soft Power and Turkey's Foreign Policy Toward the Middle Eastern Countries (2002–2011), Kulliyyah of Islamic Revealed Knowledge & Human Sciences, International Islamic University Malaysia.
Çavuş, Tuba (2012). DIŞ POLİTİKADA YUMUŞAK GÜÇ KAVRAMI VE TÜRKİYE’NİN YUMUŞAK GÜÇ KULLANIMI, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari.
Davutoglu, Ahmet, (2001). Strategic Depth: Turkey's International Position. Istanbul: Küre Publications.
Demiryol, Tolga, (2014). “Poverty of Soft Power: Evidence from Turkish Foreign Policy in the Middle East”, European Journal of Research on Education, Special Issue: International Relations, pp 6-11.
Develi, Hayati, (2015). “Yunus Emre enstitüsü, Available at http://www.edebiyathaber.net/yunus-emre-enstitusu-baskani-prof-dr-hayati-develi-hedefimiz-yurtdisinda-100-kultur-merkeziAydın, Mustafa, (2017). “Kafkasya ve Orta Asya’yla ilişkiler”, in Türk Dış Politikası: Kurtuluş Savaşından Bugüne Olgular, Belgeler, Yorumlar. Baskın Oran (ed.), İstanbul: İletişim Yayınları.
Freedom House, (2018).Freedom in the World Index,Available at https://freedomhouse.org/report/freedom-world/2018/turkey; “2018 World Press Freedom Index,” Reporters Without Borders, available at https://rsf.org/en/ranking#
Gawwad, A. (2018). Turkish Foreign Policy towards Syria since 2002, Asian Social Science, 14(2), 57.
Hatipoğlu, Osman Gökhan (2013). “Türkiye Kızılay Derneği’nin Kamusallığı: Bir Çözümlereme Denemesi”,Yönetim Bilimleri Dergisi, Vol.11, No:22, Pages:167-189.
Hersh, Seymour, (2016). 'Military to Military', London Review of Books, Vol. 38 No.1,7 January pp.11–14.
Howeidy, Amira. (2010).“Dateline Istanbul”, Al Ahram Weekly, 994, 15 -21 April.
KALIN, İ. (2010). Türk Dış Politikası ve Kamu Diplomasisi. İ. Kalın içinde, Yükselen Değer Türkiye (s. 49). İstanbul: MÜSİAD.
Karagöl, Erdal Tanas (2013). “AK Parti Dönemi Türkiye Ekonomisi”, SETA (Siyaset, Ekonomi Ve Toplum Araştırmaları Vakfı), Pelin Ofset: Ankara.
Karagol, E. T. (2013). The Turkish economy during the Justice and Development Party decade.
Insight Turkey, 15(4), 115–129.
Lukes, S. (2005). Invasions of the Market, (p. 7). London.‌
Marcou, Jean, (2013). "The Neo-Ottomanism, Key of Reading of Contemporary Turkey? " The Keys of the Middle East, Available at: www.lesclesdumoyenorient.com/The--neo--ottomanism--lef--of-play.html.
Modernleen H. Müslümanlar, (2005) Nurcular, Nakiler, Milli Görü ve AK Parti, istanbul:Kitap Yayınevi.
Murinson, Alexander, (2006). “The strategic depth doctrine of Turkish foreign policy”, Middle Eastern Studies, 426.
Nye, Joseph (1990). The changing nature of world power, Political Science Quarterly, 105(2), 177-192.
Nye, Joseph (2004). Soft power and Leadership, Published by the Center for Public Leadership, Kennedy School of government, Harvard University, 4.
Nye, Joseph S. (2011) Th Future of Power. New York: Public Affairs.
Obama, Barack, (2012)."Speech at Woodrow Wilson Center" [online]. Washington, August 1, Available at: www.cfr.org/publication/13974.
Oğuzlu, Tarık, (2013). “The Gezi Park Protests and Its Impact on Turkey’s Soft Power Abroad”, Ortadoğu Analiz, Vol. 5, No. 55, July, pp.10-15.
Öniş,Ziya, (2012). “Turkey and the Arab Spring: Between Ethics and Self-Interest” Insight Turkey 14, no 45-63.
Öniş, Ziya, (2014). “Turkey and the Arab Revolutions: Boundaries of Regional Power Influence in a Turbulent Middle East”, Mediterranean Politics.Taşpınar, Ömer, (2012).“Turkey: The new model?”, The Brookings Institute.
Phillips, C. (2012). Into the quagmire: Turkey’s frustrated Syria policy. London: Chatham House Middle East and North Africa Programme.
Purtaş, Fırat (2013). “Türk Dış Politikasının Yükselen Değeri: Kültürel Diplomasi”, Akademik Bakış, Vol.7,No:13, Pages:1-13.
Salamandra, Christina, (3013). The Muhannad Effect: Media Panic,Melodrama, and the Arab FemaleGaze‘, Antropological Quarterly, Vol 85, No 1, pp. 45-77.
Sarper, Bülent, Arman N. (2016) “Turkish Foreign Policy towards the Western Balkans in the Post-Cold War Era: Political and Security Dimensions”, in Turkey’s Foreign Policy and Security Perspectives in the 21st Century. Sertif Demir (ed.), Roca Raton: BrownWalker Press, ss. 143-166.
Schwab, K. (2015). The Global Competitiveness Report 2014-2015. Geneva: World Economic Forum.
Schwab, K. (2016). The Global Competitiveness Report 2016-2017. Geneva: World Economic Forum.
T.C. Dişişeri Baklanliği (2015). official website, Foreign Minister Davutoğlu, EU membership has been our strategic goal for almost 50 years and will continue to be. Available at http://www.mfa.gov.tr/ foreign-minister-davutoglu-eu-membership-has-been-our-strategic-goal-foralmost-50-years-and-will-continue - to -be.en.mfa.
TESEV, (2013).TESEV Foreign Policy Programme,İstanbul:TESEV. Available at:http://www.tesev.org .tr/assets /publications/file/14012014171159.pdf
The Independent Commission on Turkey, (2014). 3rd Report, “Turkey in Europe: The Imperative for Change”, March.
Tugal, C. (2016). The fall of the Turkish model: How the Arab uprisings brought down Islamic liberalism. London and New York: Verso.
UZGEL, İlhan (2009). Yayın The New Actor of the AKP Neoliberal Transformation, The Book of the AKP, The Balance Sheet of a Transformation, (Der.) İlhan Uzgel and Bülent Duru, Ankara Phoenix Publications.
Warlick, Jordan (2016). “The Public Diplomacy of Emerging Powers, Part “: The Case of, Turkey”CPD Perspectives On Public Diplomacy, Paper 1, Figueroa Press: Los Angeles.
Welch, B. (2013). Just another BRIC in the wall? A comparison of recent Brazilian and Turkish economic developments. Insight Turkey, 15(3), 59–76.
Yanardağooğlu, Eylem and Karam, Imad (2013). The Fever that Hit the Arab Satellite Television: Audience Perceptions of the Turkish TV Series‘, Identities: Global Studies in Culture and Power, Vol. 20, Issue 5, 2013, pp. 561-579.
YILMAZ, A. (2017). " Balkanlar’da YTB ve TİKA’nın Türk kamu diplomasisi kurumları olarak faaliyetleri ve Türkiye’nin bölgedeki yumuşak gücüne etkileri, Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 115-131.
پژوهش های روابط بین الملل
دوره 8، شماره 3 - شماره پیاپی 29
آذر 1397
صفحه 159-190