نوع مقاله : مقاله پژوهشی
چکیده
امروزه، کاربرد قدرت نرم و بومیسازی آن در تحولات نظام اقتصادی - سیاسی جهانی ضرورتی انکارناپذیر است که آن را در سه بعد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی میتوان مورد بررسی قرار داد. یکی از متغیرهای فرعی در بخش فرهنگی، ورزش میباشد. همچنین با تغییر شکل منازعات بعد از جنگ سرد، دیپلماسی مسیر اولکه روشی برای حل منازعات بر سر منافع و قدرت است به تنهایی قادر به حل منازعات نبود. از این رو روشهای دیگری از جمله دیپلماسی مسیر دوم با هدف رفع ابعاد ریشهای منازعه به کمک دیپلماسی رسمی آمده و نقش مکمل را ایفا نمود. این تکنیک که توسط افراد غیررسمی و در محیطهای غیررسمی صورت میگیرد یکی از گامهای مؤثر در راستای فراهمآوردن زمینه صلح در سطوح رسمی است و یکی از گونههای دیپلماسی مسیر دوم، دیپلماسی ورزشی است. این پژوهشکه به روش کیفی و با استفاده از شیوه تئوری داده بنیان انجام گرفته، به دنبال پاسخ به این سئوال استکه نقش دیپلماسی مسیر دوم در مناسبات ایران و آمریکا، در حیطه دیپلماسی ورزشی چیست؟ ابزار تحقیق مصاحبه بوده و جامعه آماری مدیران ورزشی میباشند. نتایج تحقیق نشان داد که چهار ردیف گسترده شامل توسعه چندجانبه، همبستگی، مدیریت ارتباطات و پرستیژ بین المللی با زیرطبقههای خود به عنوان مؤلفههای اصلی دیپلماسی مسیر دوم در مناسبات ایران و آمریکا مؤثرترند، و دیپلماسی مسیر دوم، بخصوص دیپلماسی ورزشی میتواند اثرگذاری به مراتب بیشتری در شرایط بحرانی داشته باشد؛ جاییکه دیپلماسی رسمی قادر به حل منازعات منافع و قدرت نمیباشد.
کلیدواژهها