نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• احمد اعتماد ¹
• حسین رحمت اللهی ²

¹ دانشجوی دکتری حقوق عمومی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور

² دانشیار گروه حقوق عمومی پردیس فارابی دانشگاه تهران

چکیده

نظام حقوقی اسپانیا که به دلیل وجود تفاوت­های قومی، فرهنگی، زبانی و مذهبی ازیک سیستم باز عدم تمرکز و در قالب نظام منطقه­ای با اعطای خودمختاری به مناطق مختلف هفده گانه اداره می­شود، می­توان یک دولت بسیط محسوب کرد که تمرکززدایی آن هم سطح دولت­های مرکب نیست. در مقابل صیانت ازتمرکززدایی منطقه­ای و آزادی واحدهای محلی، قانون اساسی اسپانیا محدودیت تجزیه‌ناپذیری ملت اسپانیا را به مانند چراغ قرمز از نظر دور نداشته است. برای تضمین و صیانت از این اصول نقش نهادهای دولت مرکزی ازجمله دادگاه قانون اساسی اسپانیا از همة نهادها در برهه­های زمانی مختلف، مخصوصا در سال­های اخیرکه احساسات استقلال‌طلبانه در کاتالونیا به اوج خود رسیده پررنگ‌تر و آشکار است. باتوجه به مناقشات حادث شده بین دولت مرکزی و نهادهای منطقه خودمختارکاتالان، عملا دادگاه خود را در مواجهه با دو اصل مهم می‌بیند؛ یکی اصل مشروطه‌خواهی که بر حفظ حاکمیت قانون اساسی و اصول مهم آن از جمله؛ یکپارچگی ملت تأکید دارد و دیگری حق تعیین سرنوشت، که برخلاف مفهوم حقوقی آن که بیانگر آزادی عمل و استقلال اداری مناطق خودمختار است، در مفهوم سیاسی به سمت تجزیه‌طلبی گرایش پیداکرده است. نفوذ دادگاه بر نظم سیاسی در وهله نخست از ایفای نقش داوری بین دولت مرکزی و واحدهای مستقل محلی برمی­خیزد و دادرس اساسی تلاش می­کند تنش‌ها را کاهش داده و تعادل لازم بین خودمختاری مناطق ویکپارچگی ملت به وجود آورده، به نحوی که هم ضامن یکپارچگی وحاکمیت مستقل ملت اسپانیا باشد و هم ازخودمختاری مناطق، صیانت اساسی کند.

کلیدواژه‌ها

• حق تعیین سرنوشت
• یکپارچگی ملت
• تجزیه‌طلبی
• استقلال
• خودمختاری

عنوان مقاله [English]

The Legal Pattern of Balance between territorial self-government and the indivisibility of nation in the thought of Spanish Constitutional Court (the case study of Catalan's independency)

نویسندگان [English]

• Ahmad Etemad ¹
• Hossein Rahmatolahi ²

¹ PhD student in Public Law, Kish International Campus, University of Tehran

² Associate Professor, Department of Public Law, Farabi Campus, University of Tehran

چکیده [English]

The Spanish legal system, which is administered due to ethnic, cultural, linguistic, and religious differences with open decentralization system and in the form of a regional system giving autonomy to different 17th regions, can be considered as a large state whose decentralization does not have the same level of compound states. In opposite direction of maintenance regional decentralization, and freedom of local units, Spanish constitution did not disassociate the limitation of Spanish indivisibility as a red light. To guarantee and safeguard these principles, the role of central government institutions including Spanish Constitutional Court is more evident from all institutions at different times, especially in recent years when feeling of independency has reached its peak. Given the disputes occurred between central government and institutions of Catalan autonomous region, court essentially faces two important principles. One of these principles is constitutionalism that emphasizes the maintenance of constitutional sovereignty and its important principles including indivisibility of nation, and the other is self-determination right, contrary to its legal concept which expresses freedom of action and administrative of autonomous regions, has shown tendency toward secession in political concept. In the first place, the influence of court on political order arises from the role played by arbitration or judgment between central government and local autonomous units, and constitutional judgeattempts to reduce tensions and create necessary balance between autonomy of regions and integration of nation in such a way as to safeguard indivisibility and sovereignty of Spanish people and protect autonomy of regions.

کلیدواژه‌ها [English]

• self-determination right
• indivisibility of nation
• secession
• Independence
• self-government